ferit edgü: ah min-el aşk
GÜLAY YAŞAYANLAR Ferit Edgü Ah Min-el Aşk’ta yazı dilini; imgelerin yalın ama genişleyen anlam derinliğiyle daha da zenginleştirir. 1978 yılında
Devam
Yeni
semiha berksoy: modernist ve marjinal
GÜLAY YAŞAYANLAR Semiha Berksoy’un, ruhsal gerilimini yansıtan imgelerle kurduğu aşk ve ölüm retoriği, aslında bitmeyen bir hesaplaşma alanı gibidir. Burada
Devam
yüksel arslan: yabanıl, esrik ve erotik bir boyut
MÜMTAZ SAĞLAM Arslan belli ki; tepkisel dili ve tuhaf gösterim mantığıyla; Marquis de Sade, Arthur Rimbaud ve Antonin Artaud ve
Devam
abidin dino: güçlü bir çizgi sembolizmi
MÜMTAZ SAĞLAM Abidin Dino’nun görsel diline sinen aykırı ve güce-iktidara karşı direnç içeren eleştirel ve tepkisel tavrı, doğal olarak bu
Devam
binbir bedros / otoportreler
MÜMTAZ SAĞLAM Binbir Bedros/Otoportreler serisinde, dramatik açıdan iri ve kaba gözlerle daralmış çene arasına sıkışan suret, ikonik atıflarla kendi özel
Devam
selma gürbüz için üç yazı / ferit edgü
MÜMTAZ SAĞLAM Selma Gürbüz resmine yönelik Edgü’nün oluşturduğu üç yazı, aslında oluşturduğu paralel bir düzlemde ürettiği bağımsız, kopuk ve süreksiz
Devam
selim turan resminde dil, süreklilik ve değişim
MÜMTAZ SAĞLAM Selim Turan’ın entelektüel birikimi; Paris’te yaşanan dönüşümü daha hızlı bir şekilde anlamasını ve eşzamanlı bir şekilde bu üretim
Devam
mübin orhon: marjinalleşen dil ve söylem bütünlüğü
MÜMTAZ SAĞLAM Mübin Orhon resimlerinde, kompozisyonu tamamlayan unsurların varlık nedenlerini tartışan ve onları özgürleştiren bir biçimleme arayışı, düşünsel bir çerçeve
Devam
william kentridge son yapıtlarıyla royal academy’de
GÜLAY YAŞAYANLAR & MÜMTAZ SAĞLAM William Kentridge’in; aynı yüzeyde silinerek yenilenen çizimleri, her birinin ayrı ayrı ve üst üste kaydedilerek
Devam
içsel bir performans alanı: “l’air de paris / paris havası”
GÜLAY YAŞAYANLAR L’air de Paris / Paris Havası; ilişkisel bir zeminde bir araya gelen ve sanatçıları besleyen bir aurayı sergi
Devam