feyhaman ve otoportre: bir kendiyle yüzleşme deneyimi
MÜMTAZ SAĞLAM Feyhaman Duran’ın 1911 tarihli erken dönem otoportresine, içinde bulunduğu ruhsal durumunun ve duygusallığın ifadesi olarak bakılabilir. Gelecek beklentisi
DevamMÜMTAZ SAĞLAM Feyhaman Duran’ın 1911 tarihli erken dönem otoportresine, içinde bulunduğu ruhsal durumunun ve duygusallığın ifadesi olarak bakılabilir. Gelecek beklentisi
DevamMÜMTAZ SAĞLAM Otoportre pratiği; hiç kuşkusuz ki, baştan tuhaflaşan ve ilginç bir deneyim hâlini alan kendine bakış meselesi olarak okunabilir.
DevamGÜLAY YAŞAYANLAR Otoportre; başa çıkılması gereken yoğunlaştırılmış duyguların makul görünen akışının, içsel sorgulamalarla provoke edildiği bir temsil düzenidir. Yüzeye çıkarılan
DevamGÜLAY YAŞAYANLAR Alexis Gritchenko’nun bir sığınmacı olarak İstanbul’da geçirdiği sürede, resimlerinde belirgin hâle gelen dinamizmin, daha çok hayatta kalma çabaları
DevamMÜMTAZ SAĞLAM 1920’li yılların ilk yarısında; Osmanlı-Türk ressamlarının karşılaştığı bu alternatif dil ve anlatım, aslında isteseler de pek mümkün görünmeyen
DevamGÜLAY YAŞAYANLAR Alexis Gritchenko’nun İstanbul resimlerinde renkli düzlemler arasında duyumsanan kırılma ya da boşluklar, işgâl sürecindeki suskun İstanbul’un mevcut romantizminin
DevamMÜMTAZ SAĞLAM Alexis Gritchenko’nun modernizm algısı üzerinde gelişen ve Rus avangard sanatının belirgin kavrayışıyla ilişkili görünen bu bakışı; giderek kişisel
DevamMÜMTAZ SAĞLAM Zamanla okunur imgeye giderek sırtını çeviren Nejad, resimlerinde tüm donanımını, tasarlanmış bir yapısal bütün oluşturma adına devreye sokmaktadır.
DevamGÜLAY YAŞAYANLAR Nejad’ın sanatını belirleyen değerlerin başında hiç kuşkusuz, çatışmalı geçmişiyle ve karmaşık belleğiyle alâkalı resim vizyonundan gücünü alan aşkın
DevamGÜLAY YAŞAYANLAR Nejad’ın Manhattan N.Y. adlı kurmaca yapıtı, şizoid yapılanmaların yüzeye aktığı; özellikle soyut formlarla kurulan, zamanın ruhunu yansıtan yeni
Devam