NEW
CURRENT EXHIBITIONS
Tracey Emin, My Dead Body – A Trace of Life, 2024, Acrylic on canvas, Diptych Composition, Left: 204.6 x281.8×5.8 cm. Right: 207×281.1 x 5.8 cm. (Image: Tracey Emin: I followed you to the end, Exhibition view, White Cube, Bermondsey, London.)
Tracey Emin
Tracey Emin's increasingly dramatized life story sometimes becomes a creative force, and at other times, it liberates her by allowing her to act with complete indifference. As can be clearly seen in his latest exhibition “I followed you to the end”, the paints in his paintings are layered and scattered around, creating blurred areas on raw surfaces in pursuit of a fluid and dynamic visual effect.
Tracey Emin’in giderek dramatikleşen yaşam öyküsü, bazen yaratıcı bir güce dönüşmekte, kimi zaman ise, tam bir kayıtsızlık içinde davranmasını sağlayarak kendini özgür kılmaktadır. “I followed you to the end” adlı son sergisinde de açıkça görüleceği üzere; resimlerinde boyalar katmanlaşarak etrafa saçılmakta, akışkan ve dinamik bir görsel etkinin peşinde, ham yüzeylerde bulanık alanlar yaratılmaktadır.
tracey emin: I followed you to the end (turkish version)
Georg Baselitz, A Confession of My Sins, Solo Exhibition, April 10 – June 16, 2024, White Cube, 144 – 152 Bermondsey Street London SE1 3TQ
Georg Baselitz
Georg Baselitz's painting surface always reveals what is not hidden: What is visible through object-figures is substituted here in a stacked manner. Thus, a creative ritual, which occurs on raw surfaces and turns into a spectacle, constantly challenges established ideas and images in a linguistic excess in which it quickly forms its own residues. As a matter of fact, these surfaces, which are created in a complex relationship with the powerful images that manifest themselves in Baselitz's painting, create a resonance of concepts in the void through their unique linguistic apparatus.
Georg Baselitz’in resim yüzeyi; her zaman, saklı olmayanı ifşa eder: Nesne-figürlerle görünür olan şeyler, istiflenmiş bir şekilde burada ikâme edilir. Böylece ham yüzeylerde oluşan ve bir gösteriye dönüşen yaratıcı bir ritüel, kendi tortularını hızlıca oluşturduğu bir dil aşırılığı içinde, yerleşik düşünce ve görüntülere sürekli meydan okumaktadır. Nitekim, Baselitz’in resminde kendini gösteren güçlü imgelerle, karmaşık bir ilişki içinde oluşturulan bu yüzeyler, özgün dil tertibatı aracılığıyla boşlukta bir kavram yankılanması yaratır.
selected articles
Ekrem Yalçındağ, Evinde Hissetmek, Yeniden ve Yeniden, Kişisel Sergi, Küratör: Levent Çalıkoğlu, Organizasyon: Yıldız Holding, İzmir Büyükşehir Belediyesi, F-A Gallery, Kültürpark Atlas Pavyonu, 15 Aralık 2024 – 22 Şubat 2025, İzmir.
Ekrem Yalçındağ
In Ekrem Yalçındağ’s Natures series, there is an understanding of representation that brings together independent images with the visual possibilities offered by a different technique that circulates a panoramic view. Here, we are also confronted with a differentiated and distinctive presentation that revises the images used by Yalçındağ, keeping the ornamental elements from the past in the background.
Ekrem Yalçındağ’ın Natures serisinde, panoramik bir bakışı dolaşıma sokan farklı bir tekniğin sunduğu görüntü olanaklarıyla bağımsız imgeleri buluşturan bir temsil anlayışından bahsedilmektedir. Burada ayrıca, Yalçındağ’ın kullandığı imgeleri gözden geçiren, geçmişten gelen tezyine dayalı unsurları daha geri planda tutan, başkalaşmış ve fark yaratan bir sunum hadisesi karşımızdadır.
FILM / FİLM
SELF-PORTRAIT AS A COFFEE-POT / BİR KAHVE MAKİNESİ OLARAK OTOPORTRE
Yönetmen: William Kentridge, Fotoğraf Editörü: Dusko Marovic, Editör: Janus Fouche ve Zana Marovic, Cinetic Media ve Kentridge Studios The Office Performing Arts+Film ile Louverture Films ortak yapımı, Dokuz bölümden oluşan dokümanter film, Herbiri 30 dakika, İlk gösterim tarihi: 18 Ekim 2024, Platform: Mubi.
William Kentridge
SELF-PORTRAIT AS A COFFEE-POT
The disappearance of the distinction between William Kentridge and the objects in his studio, which have influenced him and become a part of his identity, is undoubtedly one of the main motifs of the film.
William Kentridge’in; atölyesinde, onu etkisi altına alan ve kimliğinin bir parçası hâline gelen nesnelerle arasındaki ayrımın ortadan kalkması, hiç kuşkusuz filmin ana motiflerinden biridir.
LONDON EXHIBITIONS FALL 2024
Lauren Halsey
Haegue Yang is known for his emotional arrangements with ordinary objects. These objects are particularly prominent here for their functional qualities that complement his works. For example, objects such as blinds, which create divided spaces, are the source of a rich imagination, emphasised by light accents and cultural details. Likewise, there are also strong and differentiating references to Korean culture and the phenomenon of migration, constructing hybrid spaces and situations.
Haegue Yang, sıradan nesnelerle kurduğu duygusal düzenlemeleriyle tanınır. Bu nesneler, özellikle eserlerini bütünleyen işlevsel nitelikleriyle burada öne çıkar. Sözgelimi, bölünmüş alanlar oluşturan jaluzi gibi nesneler, ışık vurguları ve kültürel detaylarla vurgulanan zengin bir tasavvura ve imgeleme kaynaklık eder. Keza, Kore kültürüne, göç olgusuna çağrışım yapan, melez mekânlar ve durumlar inşa eden farklılaştırıcı ve güçlü atıflarda da bulunur.
Haegue Yang
Haegue Yang is known for his emotional arrangements with ordinary objects. These objects are particularly prominent here for their functional qualities that complement his works. For example, objects such as blinds, which create divided spaces, are the source of a rich imagination, emphasised by light accents and cultural details. Likewise, there are also strong and differentiating references to Korean culture and the phenomenon of migration, constructing hybrid spaces and situations.
Haegue Yang, sıradan nesnelerle kurduğu duygusal düzenlemeleriyle tanınır. Bu nesneler, özellikle eserlerini bütünleyen işlevsel nitelikleriyle burada öne çıkar. Sözgelimi, bölünmüş alanlar oluşturan jaluzi gibi nesneler, ışık vurguları ve kültürel detaylarla vurgulanan zengin bir tasavvura ve imgeleme kaynaklık eder. Keza, Kore kültürüne, göç olgusuna çağrışım yapan, melez mekânlar ve durumlar inşa eden farklılaştırıcı ve güçlü atıflarda da bulunur.
Mire Lee
1962 - GÜNEY KORE
Mire Lee confronts the viewer with the reality of a decaying and deformed body. Making references to the history of the space, she creates a blurred space reminiscent of mysterious situations and strange beings through a hybridised mechanical organism.
Mire Lee, izleyiciyi çürüyen ve deforme olmuş bir bedenin gerçekliğiyle yüzleştiriyor. Mekânın tarihine göndermeler yapan sanatçı, melezleşmiş mekanik bir organizma aracılığıyla gizemli durumları ve tuhaf varlıkları anımsatan bulanık bir alan yaratıyor.
Jack O'Brien
1993 - LONDON
In Jack O’Brien’s solo exhibition ‘The Reward’, the artist, who exhibits objects wrapped in polythene or cloth, has diversified his approach, which explicitly refers to the state of precarity. As can be seen in his large application centred on a spiral metal staircase, he paradoxically criticises the functions and meanings of objects as idealism and tries to protect the world.
Jack O’Brien’in “The Reward” adlı kişisel sergisinde, polietilen veya bezle sarılmış nesneleri sergileyen sanatçı, açık bir şekilde güvencesizlik hâline gönderme yapan yaklaşımını çeşitlendirmiş durumda. Spiral metal bir merdiveni merkeze alan büyük uygulamasından da anlaşılacağı üzere, nesnelerin işlev ve anlamlarını paradoksal bir biçimde bir idealizm eleştirisine uğratıyor ve adeta dünyayı koruma altına almaya çalışıyor.
ARTISTS
Do Ho Suh
1962 - GÜNEY KORE
Since 1998, Do Ho Suh has set out to enrich a transitive and/or impossible imaginary with his polyester fabric sculptures or arrangements; corridors, stairs and doors. The spatial possibilities established in realistic scale and realistic dimensions are in a threatening and unsettling openness with transparent wall illusions. There is no doubt that this visuality, which does not inspire confidence by turning into a ghostly vision and is almost covered with a veil and suspended by being intertwined, is extremely impressive.
do ho suh: ev (turkish version)
do ho suh: ev (turkish version)
Do Ho Suh, 1998 yılından bu yana, polyester kumaş heykelleri ya da düzenlemeleriyle; koridor, merdiven ve kapı tasavvurlarıyla geçişli ve/fakat imkânsız bir imgelemi zenginleştirmeye koyulmuştur. Bire bir ölçekte ve gerçekçi boyutlarda kurulan mekân olasılıkları, saydam duvar yanılsamalarıyla tehditkâr ve tedirgin edici bir açıklık içindedir. Hayaletimsi bir tasavvura dönüşerek güven telkin etmeyen ve adeta tül ile kaplanmış, iç içe geçirilirek askıya alınmış bu görsellik, hiç kuşku yok ki son derecede etkileyicidir.
do ho suh: ev (turkish version)
do ho suh: ev (turkish version)
Mire Lee
1962 - GÜNEY KORE
Mire Lee confronts the viewer with the reality of a decaying and deformed body. Making references to the history of the space, she creates a blurred space reminiscent of mysterious situations and strange beings through a hybridised mechanical organism.
Mire Lee, izleyiciyi çürüyen ve deforme olmuş bir bedenin gerçekliğiyle yüzleştiriyor. Mekânın tarihine göndermeler yapan sanatçı, melezleşmiş mekanik bir organizma aracılığıyla gizemli durumları ve tuhaf varlıkları anımsatan bulanık bir alan yaratıyor.
ARTISTS
ARTISTS
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.