Sanat tarihi bilgisinin sınırlarıyla oynayan, görsel kültürün kaynaklarını yeni antropolojik ya da kozmik bilgilerle sarsan Aby Warburg, kavramsal düzeyde yaklaşımını pagan ritüellerine dayandırmayı sever. Hafızanın ilkel duyumlarla olan ilişkileri üzerinden -tıpkı Yılan dansı örneğinde olduğu gibi- yeni düşünceler üretir. 1895 tarihli Amerika gezisinde yaptığı gözlemleri, yerli halkların dini kültürü ile alâkalı ulaştığı bilgileri, modern süreci tanımlayan bir karşılaştırma kriteri olarak değerlendirir. Yılan dansı, bahar yağmurları için yerlilerin yüzyıllardır yaptıkları bir danstır. Önce dans alanına yaşadıkları coğrafyayı betimleyen geometrik bir motif çizilir. Motifteki düzlük ve tepelerin arasına yılan biçiminde şimşekler eklenir. Çiziminin ardından dansçılar bu motifin etrafından çember formunda hipnotik bir dansa başlar. Hemen ardından onlarca zehirli yılan bu çemberin ortasındaki motifin üzerine bırakılır. Motif ve yılanlar birbirlerine karışıp ayırt edilemez hâle geldiklerinde ise dansçılar teker teker bu yılanları dişleriyle tutarak çemberin dışına taşır ve dileklerini iletmeleri için çöle geri bırakır. Warburg’a göre bu dans, insanlığın üstesinden gelmesi gereken içsel ve dışsal şeytani güçleri sembolize etmektedir. Primitif düşüncenin, sembolik düzeyde (yılanın şimşek ve yağmurla eşleşmesinden dolayı) bir yandan doğanın güçlerine karşı etkili olacağına olan daimi inancı vurgularken, öte yandan zehirli hayvan ile birebir temasın getirdiği aşkın kendinden geçişe de dikkatimizi çekmektedir. Sanatı aslında din ile bilim arasında bir yere konumlandıran Warburg, yılan ritüelini kültürel ilerlemenin bir alegorisi olarak niteler. Büyü ile mantığın uzlaştığı bu tür sembolik temsiller vasıtasıyla eski zamanların gizemli dünyasına ulaşmaya çalışır. Yılan; bu bağlamda, kozmik ve kavramsal bir soyutlama ile mitolojik atıflarda bulunan antropolojik bir imge, insan-doğa ilişkisi ya da çatışması simgeleyen uzlaşımlı bir figürdür. Alegorik düzlemde modern insanın aklına yakın araçsal bir ilişki modelini örneklemesi açısından önemlidir. Warburg bu söylemi, empati, sembol ve alegorik temsil konulu kültürel tartışmalarda bir haritalandırma unsuru olarak kullanır.