BIlderatlas Mnemosyne’de yer alan imgelerin tematik diziliminde hem cezbedici, hem de tehditkâr bir girişimin varlığı, materyallerin herbirinin tarihsel bir ipucu değeri taşıdığını açığa çıkarır. Burada yaratıcı potansiyel hafıza devreye girmekte ve bir kavrayış sorunsalının montaj tekniğiyle yapılandırılması yoluyla imgelerin birbiriyle uyumlu görünen durumu önem kazanmaktadır. İmgelerin ardışık düzeninde esasen kendi aralarında kesintiye uğrayan uzlaşmaları, montajlamanın getirdiği kaynaşmadan ziyade çoğu zaman bir yabancılaşmayı devreye sokmaktadır.

Bilderatlas Mnemosyne’de yer alan imgelerin tematik diziliminde hem cezbedici, hem de tehditkâr bir girişimin varlığı, materyallerin herbirinin tarihsel bir ipucu değeri taşıdığını açığa çıkarır. Burada yaratıcı potansiyel hafıza devreye girmekte ve bir kavrayış sorunsalının montaj tekniğiyle yapılandırılması yoluyla imgelerin birbiriyle uyumlu görünen durumu önem kazanmaktadır. İmgelerin ardışık düzeninde esasen kendi aralarında kesintiye uğrayan uzlaşmaları, montajlamanın getirdiği kaynaşmadan ziyade çoğu zaman bir yabancılaşmayı devreye sokmaktadır. Tıpkı Benjamin’in belirttiği gibi: Montaj tekniği, ilerici bir biçim olarak, yerleştirildiği bağlamı kesintiye uğratır ve dolayısıyla yanılsamaya karşı koyar. (2) Ve/fakat, panel yüzeylerine teyellenen imgelerin temsil gücü, gösteren ile gösterilen arasındaki anlam boşlukları nedeniyle aslında kavramsal bir nitelik kazanmaktadır. Böylece, Warburg’un arkaik imgelere olan ilgisi, dönüşebilir bir montaj tekniği yoluyla, kendi kavramsal ve sahici içgörülerinin alanını da genişletir. Bu da Warburg’un poetik boyutlar ve gizemli notlarla fetişleşen bir bilinçdışının şizofrenik tonlarını göstermesi bakımından önemlidir.

Bu açıdan da her bir imgenin Bilderatlas Mnemosyne’in şizoid ruhunu ortaya koyan bir bütünselliğin parçası olduğunu söylemek mümkündür. Yeni bir sanatsal anlam inşası için, her bir imgenin bütüne destek veren tematik ruhunu iyi kavramak ve bu dizilimin Bilderatlas Mnemosyne’de yarattığı bugüne uzanan keşiflerle yüklü kültürel bir bellek inşasına dönüştüğünden şüphe yoktur. Warburg’un imajların gücüne gösterdiği ilgi, saplantılı-tutkulu bir hâl almıştır burada. Dahası, imgenin biçimsel yapısı hakkındaki -geleneksel değerlere karşı çıkan- hassasiyeti, özgürlükçü bir psikolojinin tüm montaj aralıklarına gizlenmiş bir iç görünün dilsel söylemiyle kararlı bir şekilde ifade edilmektedir. 

Öte yandan bu söylemin, ikonografik düzeni inşa eden fotomontaj çabasıyla birleşen ve eleştirel bir değerlendirmeye dönüşen bakış açısı, Warburg’un sanat eserlerine yaklaşımının esas boyutlarını, yani alternatif estetik bir algılamanın içsel yanını ortaya çıkarmaktadır. Warburg ayrıca burada, imge yapılanmasının nedenselliği ile tezahür eden görüntüler arasında katmanlanan yapıda ortaya çıkan psişik niteliği ayrıştırmakta ve bellek imgelerinde saklı kalan ifadelerin izini sürmektedir. 

Son bakışta Aby Warburg, Bilderatlas Mnemosyne’de de örneklendiği üzere; duygulara dayalı görsel bir ifade tarihinin ve hatırlanmaya adanmış imge düzenleriyle birlikte öznel tercihler arasındaki cezbedici bir zihinsel yabancılaşma oyununun tutkulu bir baş aktörü gibidir. ♦