panel düzenlemelerinin estetik boyutu

Bu kapsamda Bilderatlas Mnemosyne düzenlemeleri, genelde üst kısımda yer alan tablo röprodüksiyonu etrafında kümelenen bir dizi görüntüden oluşur. Tüm panele hükmeden ve ayrıntı ya da eklentilerle bütünlenen sıkışık bir düzen içinde yapılanır. Tema başlığına göre seçilen görüntüler, başta figür kompozisyonun, duruş ve ifade özellikleriyle çeşitlenir, elyazması sayfalar ile yüzleştirilerek imge, metin veya belge formatında temsil değerine ve önceliğine göre yerleştirilir. Hareket ve denge gibi tasarım unsurları, burada kısmen ötelenir ve esas itibariyle ironikleşen ve tarihsel bağlamı eleştiren bir sorgulamaya izin verir.

Warburg burada, tematik bağlamı açımlayan Hıristiyan mitolojisine ait tablo görselini öne çıkarırken, bakış-espas ilişkisini de neredeyse iptal eden bir düzenleme çabası içindedir. Parçalar arası ilişkiyi izlemeyi öneren bu bakış farklılığı, akış disiplininden kopar, sadece boyut-hiyerarşisini önemseyen şifrelenmiş bir içkinlikte, gezgin imajlar yığınına dönüşür. Bir başka deyişle, entelektüel izleyici ya da okur için tertiplenen bir iletişim ağından ibaret olup, ancak bu birikime sahip ya da, bu görüntülere aşina olan bir kesimden ilgi bekler gibidir.. 

Örnekse, 79 numaralı son panelin içerdiği görüntü dizilimi; tarihi, politik ve dini referansları arkasına alan kozmik bağlantılı kışkırtıcı güçleri duyumsatan bir etkiye sahiptir. Zamandizinsel bir yaklaşımla sanki tüm proje burada özetlenmiştir. İki gazete kupürü, Atlas’ın işlev ve önemini vurgulayan unsurlar olarak dikkati çeker. Bu panel sol kısımdan sağa doğru akan ve yoğunlaşan bir hareketliliğe  ahiptir. Vatikan‘da yer alan Raffaello’ya ait freskonun görüntüsü, en büyük görsel olarak öne çıkar. Burada gözlenen etkili performans, alt kısımdaki gazete sayfası görselleri ile tezat teşkil eden bir gerginlik ve titreşim yayan bir ilişkisizlik içindedir. Ayin alayı görüntüleri, ahşap baskıyla ifade edilmiş ekmek yapım hikâyeleri, harakiri sahneleri gibi bağımsız unsurlarla kurulan dolambaçlı anlam yolları, bir keşif daveti içinde sıralanmış gibidir. 

Bilderatlas panelleri, zaman ve mekân boyunca bağlantılar ve sıçramalar önerecek ve daha genel kültür çalışmalarında görselin temel önemini tartışacak şekilde düzenlenmiştir. Sözgelimi 72 numaralı panel, çağdaş törenlerle biçimlenen sosyalleşme biçimleri ile dinsel temsil ve ritüeller arasındaki ikonografik benzeşime vurgu yapar. Egemenlik temsili ile özgürlük fikrinin çelişkilerini çizim ve görseller üzerinden, ironik ve güncel görüntü unsurlarıyla (posta pulu ve golf oyunu görüntüleri) hicveder. Ya da, 77 numaralı panelde, Delacroix’in deniz manzaralarıyla kurulan ikonografinin evrimini, değişimini, güncel reklam unsurlarına uzanan bir çeşitlilik içinde görünür kılar. Ancak bu panel, temel kurgusal farklılıklar içindedir. Yüzeyde bırakılan ara boşluklar nedeniyle tamamlanmamış gibidir. Bu panel aynı zamanda görüntüler arası, zaman boşluğunu ve ilişkisizlik duyumunu en açık biçimde gösterir. Renkli basılmış bağımsız nesne-görüntüleri içerir. Bu hâliyle Warburg’un sergi-yapıt özdeşliğine ve gelişmekte olan kolaj-montaj deneyimlerine en çok yaklaştığı düzenlemedir. Kopuk bağlantılar, empatik çağrışımlar ile kurulan duraksamalı akışın, imgeler arası yer değişimi öneren ya da eklemlenme hâlini sorun edinen, edebî atıflarla anlamını bütünleyen, bilişsel bir modele dönüşen, eleştirel bağlamını, montaj tekniği ile ulaşılabilir kılan estetik yeterliliği ile ayrıca dikkat çekicidir.