BIlderatlas Mnemosyne pratiği; büyük oranda, izleyicilerin kültür ve düşünceyi birbirine karıştıran düzlemleri deneyimlemesi fikri üzerine kuruludur. Simgesel unsurları imgelerle yan yana getirecek şekilde ardışık bir bütünlük içindedir. Tekrarlayarak içkin ve anlaşılır bir düzenek kurar. Böylece, yeni bir haritalandırma yaklaşımıyla modern düşüncenin ilişkisel aşırılığını, öznel olanla nesnel olan bilginin yarattığı yeni düşünce alanını ortaya çıkarır. Burada esas olan bağlantı koşullarını yani ilişkisel durumu geliştirmek ve derinleştirmektir. Böylece yeni kurgu olasılıkları ve yeni malzeme tercihleri üzerinden bilginin arkeolojisi diyebileceğimiz bir estetik pratiği işler hâle getirmektir.

yeni bir şimdiki zaman tarihini kurgulamak, ve görselleştirmek

2000’li yıllarda sanatçıların üretimlerini belirleyen ya da besleyen hayali ve ideolojik arka plan, ilişkisel estetiği tanımlayan eylem-çevre ve üretim diyalektiğidir. Çağdaş sanata çözümlenme süreçlerini, toplumsal ve kültürel değişimin nesnesi olarak insan üzerinde belirginleşen tipolojik bağlantıları araştırır, sapma olasılıklarını üretim ve anlam ilişkileri üzerinden tartışır. Olanaklılık imkanlarini geliştirir, uygunlaştırır. Teknik geçişkenlik üzerine içeriğin her an yeni ve farklı biçimde yapılandırıldığı bu düzlemde ilişkisel durumlar yaratma, alıntılama, aşırılaşma, farklı disiplinlere ait kavramlar üzerinden yeni düşünce ve anlam üretme biçimlerine ulaşma hedeflenir. Bu bakımdan doğuyla doğu Asya ile Batı’nın bu denli iştahlı bir şekilde buluşması, Afrika kökenli estetik duyarlılığın duyarlılığa kucak açan küresel ilgi, mesafeleri ve kültürel ayrışmaları yok eden buluşma olasılıkları, yeni düşünce biçimlerini gerekli kılar hiç kuşkusuz. Sanat ortamındaki bu demokratik gelişme, tipik bir küreselleşme pratiği midir.? Beklemek gerek. Birbirlerine eklemlenen ve veya asıl niteliğini giderek getiren yerel kültürlerin bir çıkış hareketi midir yoksa? Yeni modernizmin görünür kalıbı bir durumdur bu büyük oranda. Ama aynı oranda batı düşüncesinin, modernizmin, talep ettiği bir bilgi, yeni kültürel bağlantı taleplerinin de bir sonucu olabilir bu. İşlenecek yeni içerik biçim ve benzeri kültürel alan talebidir ya da. Açıkça geldikleri kültürü, yeni dünyada eritmek yeniden canlandırmaktır. Bu tavır, bakış ya da davranışi ortamda gezinen sanatçının hem kültürel bir direnişi hem uygunlaştırma amaçlı yeni modern rotayla uzlaşmasıdır.  

Warburg’un temsil pratiği, bu bağlamda, karmaşık ya da zıt durumların analizini ve görünür hâle getirilmesini sağladığı için büyük ilgi görmeye devam etmektedir. 1980’li yıllarla birlikte postmodernizmin yükselişine bağlantılı olarak, sanat tarihinin yeniden biçimlenmesine yönelik çalışmalara destek olur. Bu şekilde sahiplenilen bu düşünce sistemi ve gösterim anlayışı, çağdaş sanattaki gelişmeler yeni kavramsal açılımlar ile uyumlu ve geçişken, ilişkisel estetiğe uzanan disiplinlerarası bir bakışa ve değerlendirmeye de alan açar. Didi- Huberman ve Uwe Fleckner gibi tarihçiler Warburg’un kavramsal yaklaşımını, zaman aşırılığında ve özellikle geçmişte bugünün aynı anda bahsettiği birbirini rahatsız ettiği bilgisini öne çıkarırlar. Tıpkı Tacita Dean örneğinden de anlaşılacağı üzere; karmaşık bir zamansallığı anlatmaya çalışan, anlatı konusunu anakronizmle biçimlenen bir pratik olarak sanat yaklaşımını tamamlamakta, bütünlemektedir.

Dolayısıyla günümüzde atlas projeleri, dünyayı anlamak için yol gösteren, uygulanabilir, yenilenebilir, yeniden kurulabilir bir düzenleme mantığı ve yaklaşım olarak entelektüel bir çözüm ve yöntem düzeyinde ilgi görmeye devam etmektedir.