Marshall; figürlerini kimlikli bir şekilde betimleyerek merkeze alırken, zenginleştirilmiş detaylarla yüklü yeni bir hiyerarşik düzen yaratmaktan, baskın bir beyaz figür temsilini askıya almaktan ve temsilen yüceltilen siyahi figürleri aşkın birer özneye dönüştürmektedir. Resimlerinde, yaşam tarzlarının, duygularının, inançlarının, kültür alışkanlıklarının ve eşit haklara sahip olma arzularının da analiz edildiği bir imge yığınıyla uğraşan Marshall’ın, burada aynı zamanda kendi travmalarını da bozguna uğratan yaratıcı bir eylem içinde olduğu kesindir.

siyahi bir algının duygusal tamlığı

Figürlerinin özgün duruşlarını koruyan bir süreklilikte, bir karakterden diğerine geçişi adeta bir film akışıyla sahneleyen ve hikâyeleştiren Marshall; yeni-modernist bağlantılarla şekillenen resimlerini, şimdiki zamanda ve mekânda tutarak, etkili bir gerçekçi dönüşümünden geçirmektedir. Zamanda süreklilik sağlayan bu enerjik figür dolaşımı, bezen elindeki renk paletiyle bir kadın ressama, bazen de bir tekne üzerinde yatan güzel bir kadın idolüne dönüşebilmektedir. Burada, kavramsal olarak yüceltilmiş figür-imgeler üzerinden, günlük heyecan ve duygularını izleyene nüfuz edecek türden sahici kılan bir aktarımdan ya da şeylerin sınırlarının gerçekçi-düşünsel bütünlüğünü sorgulayan bir imgelemden bahsedilmektedir. Kavramsal hâle gelen siyahi bir algının duygusal tamlığı; sanki bir rüya atmosferine uyan ya da huzurlu ve performatif bir ütopik manzara olarak sunulmakta, izleyende içsel şoklar yaratmaya devam etmektedir.

Marshall böylece, figürlerle ve yarattığı gündelik mizansenlerle aslında kültürel tarih ve bellek üzerine bir düşünme deneyimi geliştirir burada. Hatta, insan ile doğa ilişkisi ya da sosyalleşme alanlarının bu derece genişliğini, teatral bir düzeni aşan ve izleyeni kayıtsız bırakmayan bir düzeyde duyu-motor işbirliğinin göstereni olarak sunulması ilginçtir. Örnekse üç resimden oluşan Garden Project dizisine hakim olan pastoral etkide ve ifade edilen uyum ve uzlaşma arzusunda görüldüğü gibi. Bu tür resimler esasında, ırk sorunu ya da insanların psişik miraslarıyla travmatize olan ruhlarını arındırmaya yönelik tamamen huzura adanmış bir yapılanmanın ürünüdür. Sanat tarihsel göndermeleri olan figürleri, ısrarla merkezde konumlandıran sanatçının kimlik ve Afro Amerikan tarihi temalarıyla süregelen bu simsiyah figür irdelemesi, aslında ideolojik, teknik ve siyahi bir kolaj anlayışının ve bilinçli kurgusal kahramanlar yaratma arzusunun en önemli göstergeleridir. 

Dolayısıyla Marshall; figürlerini kimlikli bir şekilde betimleyerek merkeze alırken, zenginleştirilmiş detaylarla yüklü yeni bir hiyerarşik düzen yaratmaktan, baskın bir beyaz figür temsilini askıya almaktan ve temsilen yüceltilen siyahi figürleri aşkın birer özneye dönüştürmektedir. Resimlerinde, yaşam tarzlarının, duygularının, inançlarının, kültür alışkanlıklarının ve eşit haklara sahip olma arzularının da analiz edildiği bir imge yığınıyla uğraşan Marshall’ın, burada aynı zamanda kendi travmalarını da bozguna uğratan yaratıcı bir eylem içinde olduğu kesindir.