negatif düşlerin topyekûn bir eylemlilik hâli

Mire Lee tarafından betimlenen bu üst kurmacanın tahayyül edilebilir bir algı evrenini aşan ve metamorfoza uğramış gibi görünen sarkan parçalarının her biri, bir türlü gösterilemeyen ya da eksikliği hissedilen (psişik) bir nedenselliğe karşılık gelmektedir. Lee bu noktada; post travmatik bir çığlığı yansıtan şeyleri, yaşam ve ölüm, emek ve sömürü, umut ve umutsuzluk, güvencesizlik ve duygusal kopuşlar ya da hiçlik gibi nesne suretine dönüşen çatışmalı kavramlarla ilişkiye sokmakta ve öteki öznelere ulaşmayı hedeflemektedir. 

Open Wound gibi hayalet yapılar ya da karanlık kütleler aracılığıyla yeni bir algı deneyimi gerçekleştiren Mire Lee; kurguladığı bu dev organizma ile onu çevreleyen boşluğa karşı, negatif düşlerle girişilen bir eylemlilik hâli içindedir. Bellek tortuları hâlinde neredeyse deriden içeriye doğru göçen veya kopan açık yaralar, bu dinamik ortamda tavandan zemine doğru saçılmakta, hızla izleyenin ruh hâline nüfuz ederek onu kendi alanına çekmektedir. 

Açık biçimde, çoğalan yaraların oluşturduğu ruhsal bütünlükle dev bir uzama yayılan bu fantastik düzenleme, yeni bir özne olarak Lee’nin adeta kendi bedenini temsil etmektedir. Bilinçdışında tahribat yaratan saklı zaman ve mekânlar; bu sahnede, içi boşaltılmış çürüyen varlıklar olarak ortaya çıkmakta ve yeni bir beden algısıyla Turibine Hall’deki yerini almaktadır. Böylelikle Lee; burada, zihni bulandıran ve sanatsal algıyı öteleyen imkânsız bir düşlemi, bakışın saf imgeleri hâline getirmektedir. 

Mire Lee, böylece disipliner bir hâle gelen ve hybrid bir yapıya dönüşen istisnai algıyı, biyo-psikolojik bir düzlemde kavramsal boyuta taşımaktadır. Baskın bir şekilde anti estetik bir bağlamı açığa çıkaran ve queer’leşen bu kurgusuyla, haz unsurlarını da kullanarak yerleşik duyumsal yapıları bertaraf etmektedir. Dolayısıyla post-kapitalist düzene dair depresif hazlar üretme konusunda Open Wound’un ortaya koyduğu nevrotik ve grotesk yapılanma, tam da bu noktada çürüyen ve ezilen bir söylemi karakterize etmektedir. Open Wound, bu bağlamda, umutsuzluğun ve karanlığın neden olduğu yeni bir duyumsamayla, Lee’nin olduğu kadar, post-travmatik dönemin de bir otoportresidir artık.