fark ve ayrıntılarla örülü aykırı ve özgün bir yapı

Sanki insanî nitelikleri devralan bu şaşırtıcı yapı, şekilsiz oluşumlarla yerçekimine uyan topyekûn bir sarkma, uzama ve yırtılma eğilimi içindedir. Ayrıca, her ne kadar tarihsel bir enerji santraline ve üretim olgusuna dair atıflarla şekillenmekte ise de, bu dolayımda sanatçının kendi gerçekliğini de açığa çıkaran, duygusal tonlarla yüklü paradoksal bir anlatı da gündeme taşınmaktadır. O yüzden, Open Wound’a ortak bir kamusal alanda duyumsanan ve geçmişe odaklı özel bir yaşam ve gerçeklik yanılsaması olarak bakmak da mümkündür. 

Aynı zamanda, kendini sürekli yenileyen açık yaralardan oluşan bu temsil düzenini; deformasyon ve çürümenin ağır bastığı güncel yaşama yönelik kodlarla kurulan karanlık bir uzam olarak nitelemek de mümkündür. Çünkü, şizoid fark ve ayrıntılarla örülü bu özgün yapı ya da bu masalsı fantastik yaratık; arzu-haz bileşenlerinin de etkisi altında her şeye rağmen, mekanik ve organik verilerle donatılmış bir sürreal bir cesede dönüşmüş durumdadır. Mire Lee tam da bu noktada, yaratığın bağrındaki mekanik türbine (kalbe) ulaşmakta ve abject sıvıların pompalamasında sanki ona yardım etmektedir. Böylece çetrefil, zorlu ama o ölçüde de bulanık bir menzilde, balçık hâline gelmiş bir bilinçdışının karanlığında yol almaya çalışan sanatçının, tuhaf yaratıkları canlı tutması, kendi öyküsüne olan tanıklığının da sonucudur bir bakıma. Nitekim, duygusal boşlukların sertleştirdiği amorf biçimlerden, kopmaya hazır parçalanmış ve boşlukta salınan çürümüş iğrenç derilerden oluşan bu fantastik düzenleme, esaslı bir sınır ihlâli deneyimi olarak karşımızda durmaktadır. 

Birbiriyle örtüşen duyumsal öngörüleri esas alan bu anlatımcı ve kaotik düzenek, aykırı bir sanatsal dinamiğin, farklı algıları öneren ilişkisel bir sözdizimidir aslında… Ya da; yaşanan kaygılar eşliğinde dönüşen ve çürüyen yeni dünyanın, güvencesizliğine ilişkin depresif arzuları harekete geçiren tepkisel bir infilâk hâlidir.